Het college van B&W oordeelde in juni dat Haarlem recht had op een bedrag van € 500.000 dat Paswerk, ons sociaal werkvoorzieningsbedrijf, had terugontvangen van de belastingdienst. Het was Haarlems geld, door Haarlem (voor)gefinancierd, en meevallers horen in de (lege) Haarlemse schatkist.
PvdA wethouder Langenacker zei dat terugvorderen juridisch onmogelijk was en dat ze nu eenmaal één stem waard is in het Dagelijks Bestuur van de gemeenschappelijke regeling die Paswerk is. Net zoveel stemmen als, bijvoorbeeld, Zandvoort. Ze kwam, zag, en was € 500.000 armer.
De VVD verwijt de wethouder dat ze wel erg makkelijk overstag is gegaan. Heeft ze haar gezag wel doen gelden? Of heeft ze haar best gewoon niet gedaan? Had ze niet gewoon, net zoals Maggie Thatcher moeten zeggen: I want my money back? De wethouder vertegenwoordigt toch 150.000 Haarlemmers?
De VVD gelooft dat politiek veel meer mogelijk is wanneer je ergens voor staat en je niet verschuilt achter een formele juridische structuur. Daar heb je geen wethouders voor nodig.
Een motie van VVD, D66, SP, OPH en Trots waarin is gevraagd om inzage in de formele besluitvorming over dit dossier is aangenomen. We wachten nu een uitgebreide toelichting op de casus af.