De kaders waren dan ook niet meer bespreekbaar, alleen binnen de kaders kon nog geschoven worden. Dat gebeurde dan ook waardoor er nog meer woningen naar een goedkoop segment werden gehaald. Uiteindelijk wordt nu ruim 64% van alle nieuwbouw gerealiseerd onder het huurbedrag €971 – koopbedrag €250.000.
Voor de VVD is dit percentage te groot, het zorgt ervoor dat er te eenduidig gebouwd wordt en daarmee ook niet genoeg wordt ingezet op doorstroming tussen de verschillende segmenten. Het heeft ook een effect voor de ontwikkelingen in de stad, de bouwers moeten op dure grond woningen bouwen waardoor ze er nauwelijks tot niets aan overhouden. Niet erg toch zult u denken, toch wel. Dit werkt namelijk door in de kwaliteit die gebouwd wordt en in de buitenruimte. Er zijn letterlijk partijen in de raad die grote argwaan en scepsis uitspreken over bouwers en ontwikkelaars, ze vergeten alleen dat diezelfde bouwers en ontwikkelaars de stad maken. Zonder de bouwers en ontwikkelaars geen nieuwbouw waardoor prijzen in de stad alleen maar harder op zullen lopen door de schaarste.
Het is dan ook een illusie om ieder project volgens de vaste kaders 40-40-20 te gaan bouwen. Ontwikkelaars krijgen de rekensommen niet meer rond, ze staan klaar om te ontwikkelen maar moeten dan zelf geld bijleggen en vooral inleveren op kwaliteit. Ze zien daarom af van ontwikkeling en voorgenomen projecten dreigen ook niet door te gaan. De stad komt bedrogen uit als aan de vaste kaders wordt vastgehouden.
De woonvisie is in 2017 aangenomen, nu nog geen anderhalf jaar later, worden deze principes alweer over boord gegooid. Principes die mogelijkheden boden voor iedereen. De focus ligt nu op het terugdringen van de wachtlijst voor sociale woningen. Heel belangrijk, begrijp ons niet verkeerd, maar niet iedereen komt hiervoor in aanmerking en er zijn geen lijsten van mensen die een woning zoeken buiten het sociale segment maar hier de portemonnee niet voor kunnen trekken. Die mensen staan aan de zijlijn toe te kijken hoe voornamelijk het aanbod sociaal groeit maar zij constant ernaast grijpen.
Ook de wijkraden uit het zuiden van de stad roeren zich, zij vragen om meer vermenging van het woonaanbod omdat het aanbod nu te eenzijdig is en vermenging bijdraagt aan een prettige wijk. Helaas waren zij roepende in de woestijn van de gemeenteraad en hielden de coalitiepartijen geen rekening met hen. De ‘nieuwe democratie’ wordt te pas en te onpas gebruikt in het stadhuis, maar luisteren naar de wijkraden doet de coalitie niet bij dergelijke ontwikkelingen.
De avond had ook nog een direct belang; de ontwikkeling van winkelcentrum Schalkwijk en de omgeving waarbij minimaal 850 woningen gepland staan komt door de kaders op de tocht te staan. De bedragen die met de ontwikkeling van het winkelcentrum, de omgeving en de woningen nodig zijn kunnen door vast te houden aan 40-40-20 niet rond gerekend worden. Namens de VVD heb ik daarom een motie ingediend om de vaste kaders los te laten en te onderhandelen over de best mogelijke percentages die de ontwikkeling niet stoppen.
Wethouder Roduner gaf aan niet te willen wijken en vast te houden, in het debat werd alleen wel duidelijk dat hij de ontwikkeling van het winkelcentrum niet in gevaar wil brengen en gaat onderhandelen. Dit betekent dus dat de percentages niet in beton gegoten zijn en er wordt gewerkt aan een overeenkomst, reden om de motie in te trekken het doel was immers bereikt. We voorzien alleen dat de wethouder veel vaker dergelijke gesprekken moet gaan voeren anders komt de bouw in de stad tot stilstand.