Voorzitter, staat u mij toe mijn bijdrage met een hartekreet te starten voordat we weer pragmatisch aan de gang gaan. Want na ruim twee maanden als volksvertegenwoordiger door een serie noodverordeningen op aanwijzing van de Rijksoverheid buiten spel te zijn gezet begin ik gefrustreerd te raken.
U weet, de VVD is een liberale partij en liberalen houden niet zo van het beperken van burgerrechten. En dat is precies wat er de afgelopen maanden is gebeurd. Met alle gevolgen voor onze lokale democratie van dien. De gekozen volksvertegenwoordiging heeft geen debatten gevoerd. Participatie vindt nauwelijks meer plaats en is door de digitalisering hoogdrempeliger dan ooit – de VVD heeft gestreden voor het behoud van de papieren bezoekersschijf omdat niet iedereen over internet beschikte. Diezelfde mensen kunnen nu niet mee doen.
Behalve de burgemeester hebben we het college niet of nauwelijks gezien. Misschien kunnen ze zich straks even opnieuw aan ons voorstellen. De VVD hoopt echter dat zij vanavond het gesprek aan kunnen en willen gaan met de volksvertegenwoordiging die hen benoemd heeft. Zoals het hoort in een democratie. En dat – in tegenstelling tot de afgelopen maanden niet alleen de door de kroon benoemde ambtsdrager hier namens het college het woord voert en ons geen voorstellen doet, maar alleen antwoorden geeft op vragen en ons wel tot pragmatiek lijkt te willen dwingen.Voorzitter,bij de lockdown moesten we doen wat ons opgedragen werd, bij de heropening moeten we onze eigen keuzes maken! En daarom, voorzitter, de belangrijkste vraag van de VVD. Nu we tot een kanteling in de coronacrisis komen en Haarlem heropenen vragen wij ons af wanneer we van het college voorstellen tegemoet kunnen zien hoe we, bijvoorbeeld, onze ondernemers, de werkzoekenden, de culturele instellingen, de jeugd en onze ouderen uit de lockdown manouevreren.